του Πάνου Θεοδωρίδη
Εγκριτοι δημοσιογράφοι μεγάλου καναλιού, μαζί και ο διευθυντής ειδήσεων, έκαναν ένα απρόσμενο δώρο σε έναν ομηρομάστιγα: του ζητάνε κάτι ποσά νομισματικού ταμείου, επειδή τον θεωρούν διαχειριστή ενός μπλογκ που είχε κάνει μια ψευτοέρευνα με θέμα στο περίπου «ποιος απ΄όλο το σόι του καναλιού γλείφει περισσότερο την κυβέρνηση».....
Για τους παροικούντες, είναι πασίγνωστο ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε δυναμικά την παρουσία του στο χώρο των μπλογκ, κανενός φιλοπράσινου ιστολογίου η δυναμική (δηλαδή ο τσαγανός, η καταγγελτική διάθεση, η ανταλλαγή και διάχυση της αντικυβερνητικής πληροφορίας, ακόμη και ο συντονισμός) δεν μπορεί να συγκριθεί με τα ιστολόγια που από διάφορα έμπεδα χτυπούν καθετί που πρασινίζει.
Πρόκειται για μια λογική που δεν έχει σχέση με τον αρχαίο αυριανισμό, αν και πολλά μπλογκ του νεοδημοκρατικού χώρου ξεκίνησαν έτσι.
Πάντως, τώρα, το antinews, η olympia, και σημαντικό ποσοστό από το «κουρδιστό πορτοκάλι», taxalia και πλήθος άλλα, ακολουθούν ένα πιο στενό, γι΄αυτό και πιο πειστικό μονοπάτι.
«Παίζουν» άτομα και πολιτικές καταστάσεις ίσα βάρκα ίσα νερά, αρκεί να μην είναι της κυβέρνησης. Δε λέω άλλα προς το παρόν.
Το fimotro, που μοιάζει με συνέχεια του εξαιρετικά επιδραστικού pressmme στο χώρο μεταξύ ενός ειδικού χώρου εφημερίδων (μεταξύ του «Παρόν» και του «Real» έχει άλλη τακτική.
Στις ειδήσεις «θέσης» έχουν μπει στο στόχαστρο η κρατική τηλεόραση και ιδίως η κυρία Στάη και εθιμικά, σχεδόν, όλο το πάνελ του βραδινού Mega.
Χονδρικά μιλάμε τώρα.
Ενα εντελώς άμεμπτο για το fimotro άτομο είναι ο ικανότατος άνκορμαν Νίκος Χατζηνικολάου.
Πάλι γενικά μιλάμε.
Οποιος καταλαβαίνει, δεν έχει την ηλιθιότητα να πιστεύει ότι πρέπει να καταπίνει τις γνώμες χωρίς τα φίλτρα του. Εδώ κρίνονται καθημερινώς γίγαντες του πνεύματος στο στιλ «δε γουστάρω τον Ελύτη». Αραγε υπάρχει άτομο που πιστεύει άκριτα ό,τι του παραθέτω εγώ ή άλλος, οποιοσδήποτε άλλος αρθρογράφος;
Για μένα, έχει πολλούς μήνες που δεν υπάρχει πλέον «αποκλειστική είδηση», «έγκριτος σχολιασμός», αλλά και «αναγνώστης που ψάχνει την αλήθεια». Φαίνεται από τα σχόλια στα μπλογκ, όπου το μπινελίκι που πέφτει είναι κοινωνικό φαινόμενο, όχι έκφραση γνώμης.
Το κλειδί σε αυτά είναι η ανωνυμία. Ο Ελληνας ήθελε να υποψιάζεται ότι Τσάρος ήταν επικεφαλής της Φιλικής Εταιρείας.
Οτι η μασονία και η ομοφυλοφιλία κατέκτησαν τη χώρα πολλά χρόνια πριν από τον Μωάμεθ. Οταν ένα ανάλογο μπλογκ, το press.gr, ήταν κυρίαρχο σε αυτά τα ιστολόγια και αποκαλύφτηκε με φωτογραφία, διεύθυνση και τηλέφωνο ότι επρόκειτο για ένα γνωστό δημοσιογράφο, η μεγάλη αναγνωστική ομάδα είπε «α, αυτός ήταν;» και ΕΚΟΨΕ την ανάγνωση του μπλογκ.
Διότι τα «ανώνυμα μπλογκ» είναι επικοινωνιακό τέχνασμα και τίποτε άλλο.
Τι τσιμπάτε και ζητάτε όλα αυτά τα μύρια; Το πιο σπουδαίο: αυτά που έγιναν διαβόητα στην Αμερική αρχές του 20ού αιώνα και στη Ευρώπη στο μεσοπόλεμο, στην Ελλαδα τα ζούμε υπό τη δορά του «αυριανισμού» από τη δεκαετία του '80.
Αποδεικνύεται ότι τυχαία ο αυριανισμός θεωρήθηκε πράσινος. Εχει κι αυτός το ουράνιο τόξο του. Και με μηνύσεις, θεριεύει.
Για τους παροικούντες, είναι πασίγνωστο ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε δυναμικά την παρουσία του στο χώρο των μπλογκ, κανενός φιλοπράσινου ιστολογίου η δυναμική (δηλαδή ο τσαγανός, η καταγγελτική διάθεση, η ανταλλαγή και διάχυση της αντικυβερνητικής πληροφορίας, ακόμη και ο συντονισμός) δεν μπορεί να συγκριθεί με τα ιστολόγια που από διάφορα έμπεδα χτυπούν καθετί που πρασινίζει.
Πρόκειται για μια λογική που δεν έχει σχέση με τον αρχαίο αυριανισμό, αν και πολλά μπλογκ του νεοδημοκρατικού χώρου ξεκίνησαν έτσι.
Πάντως, τώρα, το antinews, η olympia, και σημαντικό ποσοστό από το «κουρδιστό πορτοκάλι», taxalia και πλήθος άλλα, ακολουθούν ένα πιο στενό, γι΄αυτό και πιο πειστικό μονοπάτι.
«Παίζουν» άτομα και πολιτικές καταστάσεις ίσα βάρκα ίσα νερά, αρκεί να μην είναι της κυβέρνησης. Δε λέω άλλα προς το παρόν.
Το fimotro, που μοιάζει με συνέχεια του εξαιρετικά επιδραστικού pressmme στο χώρο μεταξύ ενός ειδικού χώρου εφημερίδων (μεταξύ του «Παρόν» και του «Real» έχει άλλη τακτική.
Στις ειδήσεις «θέσης» έχουν μπει στο στόχαστρο η κρατική τηλεόραση και ιδίως η κυρία Στάη και εθιμικά, σχεδόν, όλο το πάνελ του βραδινού Mega.
Χονδρικά μιλάμε τώρα.
Ενα εντελώς άμεμπτο για το fimotro άτομο είναι ο ικανότατος άνκορμαν Νίκος Χατζηνικολάου.
Πάλι γενικά μιλάμε.
Οποιος καταλαβαίνει, δεν έχει την ηλιθιότητα να πιστεύει ότι πρέπει να καταπίνει τις γνώμες χωρίς τα φίλτρα του. Εδώ κρίνονται καθημερινώς γίγαντες του πνεύματος στο στιλ «δε γουστάρω τον Ελύτη». Αραγε υπάρχει άτομο που πιστεύει άκριτα ό,τι του παραθέτω εγώ ή άλλος, οποιοσδήποτε άλλος αρθρογράφος;
Για μένα, έχει πολλούς μήνες που δεν υπάρχει πλέον «αποκλειστική είδηση», «έγκριτος σχολιασμός», αλλά και «αναγνώστης που ψάχνει την αλήθεια». Φαίνεται από τα σχόλια στα μπλογκ, όπου το μπινελίκι που πέφτει είναι κοινωνικό φαινόμενο, όχι έκφραση γνώμης.
Το κλειδί σε αυτά είναι η ανωνυμία. Ο Ελληνας ήθελε να υποψιάζεται ότι Τσάρος ήταν επικεφαλής της Φιλικής Εταιρείας.
Οτι η μασονία και η ομοφυλοφιλία κατέκτησαν τη χώρα πολλά χρόνια πριν από τον Μωάμεθ. Οταν ένα ανάλογο μπλογκ, το press.gr, ήταν κυρίαρχο σε αυτά τα ιστολόγια και αποκαλύφτηκε με φωτογραφία, διεύθυνση και τηλέφωνο ότι επρόκειτο για ένα γνωστό δημοσιογράφο, η μεγάλη αναγνωστική ομάδα είπε «α, αυτός ήταν;» και ΕΚΟΨΕ την ανάγνωση του μπλογκ.
Διότι τα «ανώνυμα μπλογκ» είναι επικοινωνιακό τέχνασμα και τίποτε άλλο.
Τι τσιμπάτε και ζητάτε όλα αυτά τα μύρια; Το πιο σπουδαίο: αυτά που έγιναν διαβόητα στην Αμερική αρχές του 20ού αιώνα και στη Ευρώπη στο μεσοπόλεμο, στην Ελλαδα τα ζούμε υπό τη δορά του «αυριανισμού» από τη δεκαετία του '80.
Αποδεικνύεται ότι τυχαία ο αυριανισμός θεωρήθηκε πράσινος. Εχει κι αυτός το ουράνιο τόξο του. Και με μηνύσεις, θεριεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου