του Ανδρέα Πετρουλάκη
Όλοι οι Πρωθυπουργοί της Μεταπολίτευσης, καλοί, κακοί, μόλις τα βρίσκανε μπαστούνια κάνανε έναν ανασχηματισμό. Καλό, κακό, ικανό πάντως να τους δώσει μια πίστωση χρόνου και έναν αέρα για κάποιο διάστημα. Όλοι; Όχι....
Ένας απλός ανασχηματισμός είναι αφόρητο κλισέ για έναν λάτρη του ασυνήθιστου, εφευρετικού και εξεζητημένου όπως είναι ο σημερινός Πρωθυπουργός.
Ο Γιώργος όταν τα βρίσκει μπαστούνια κάνει έκκληση στην αντιπολίτευση.
Τρώει πόρτα αλλά δεν είναι άνθρωπος που παρεξηγεί.
Καλεί όλους τους αρχηγούς ξεχωριστά για να ξανακούσει ό,τι του απάντησαν δημοσίως, ό,τι δηλαδή ο καθένας από μας θα ήταν σίγουρος πως θα του επαναλάμβαναν και κατ΄ ιδίαν. Επειδή έχει τρόπους δεν κρατά κακία.
Τους ξανακαλεί μάλιστα σε σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να του τα ξαναρίξουν ενορχηστρωμένα. Στα ενδιάμεσα κάνει μερικά 20σέλιδα διαγγέλματα στον λαό που μπορούν να συνοψισθούν στη φράση «τα γάλατα σφίξανε, θέλω στήριξη να κάνω αυτά που μου ζητούν» με τα οποία καλύπτει τα κενά ανάμεσα στις πρωτοβουλίες.
Σε ένα από αυτά τα κενά ρίχνει και την ιδέα του Δημοψηφίσματος να υπάρχει.
Στη συνέχεια υποβάλλει τον εαυτό του στο μαρτύριο που λέγεται όργανα του κόμματος. Κοινοβουλευτικές ομάδες, κεντρικές επιτροπές, πολιτικά συμβούλια, εθνικά συμβούλια και όλα αυτά τα σχήματα που διαθέτει σε αφθονία το κυβερνών κόμμα, στα οποία εμφανίζεται διαβάζοντας με μειλίχιο ύφος το γνωστό, απαράλλαχτο κείμενο και μετά ακούει υπομονετικά οχλοβοή αποδοκιμασίας και απόρριψης.
Αναλώνει πολλά δεκάωρα ακούγοντας την Τόνια Αντωνίου να τον λούζει υπό διαφορετικές ιδιότητες και στο τέλος, φυσικά, κάνει του κεφαλιού του.
Του έρχεται η φαεινή ιδέα να ξανατηλεφωνήσει στον Σαμαρά για να του υποβάλει εκ νέου το αίτημα συναίνεσης (καθότι είχε παραλείψει να το κάνει το τελευταίο 24ωρο) και κουβέντα στην κουβέντα του υποβάλλει κατά λάθος την παραίτησή του.
Ακολουθεί ιστορικός θεσμικός διάλογος δια τηλεφωνημάτων (καθότι αντιλαμβάνεται το βάρος της στιγμής και δεν τον κάνει με e.mail) ο οποίος τελειώνει περίπου με την φράση «Αντώνη, αν δεν παραιτηθώ, τελικά, θα σου κάνω μία αναπάντητη».
Ο Σαμαράς στο μεταξύ εξελίσσεται σε ηγέτη με τον ίδιο μεθοδικό τρόπο με τον οποίο ο Καραμανλής είχε αναδείξει σε ηγέτη τον Γιώργο. Ο οποίος κλείνει τη βραδιά διαβάζοντάς μας το αγαπημένο μας κείμενο.
Και στο τέλος έρχεται ο ανασχηματισμός. Στο σχέδιο έχει πετύχει.
Ο Γιώργος έχει καταφέρει, αυτήν την κοινότοπη, πληκτική και καθόλου συναρπαστική πρωθυπουργική κίνηση που δεν ταιριάζει καθόλου στο εναλλακτικό προφίλ του να την κάνει να περάσει απαρατήρητη.
Ένας απλός ανασχηματισμός είναι αφόρητο κλισέ για έναν λάτρη του ασυνήθιστου, εφευρετικού και εξεζητημένου όπως είναι ο σημερινός Πρωθυπουργός.
Ο Γιώργος όταν τα βρίσκει μπαστούνια κάνει έκκληση στην αντιπολίτευση.
Τρώει πόρτα αλλά δεν είναι άνθρωπος που παρεξηγεί.
Καλεί όλους τους αρχηγούς ξεχωριστά για να ξανακούσει ό,τι του απάντησαν δημοσίως, ό,τι δηλαδή ο καθένας από μας θα ήταν σίγουρος πως θα του επαναλάμβαναν και κατ΄ ιδίαν. Επειδή έχει τρόπους δεν κρατά κακία.
Τους ξανακαλεί μάλιστα σε σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να του τα ξαναρίξουν ενορχηστρωμένα. Στα ενδιάμεσα κάνει μερικά 20σέλιδα διαγγέλματα στον λαό που μπορούν να συνοψισθούν στη φράση «τα γάλατα σφίξανε, θέλω στήριξη να κάνω αυτά που μου ζητούν» με τα οποία καλύπτει τα κενά ανάμεσα στις πρωτοβουλίες.
Σε ένα από αυτά τα κενά ρίχνει και την ιδέα του Δημοψηφίσματος να υπάρχει.
Στη συνέχεια υποβάλλει τον εαυτό του στο μαρτύριο που λέγεται όργανα του κόμματος. Κοινοβουλευτικές ομάδες, κεντρικές επιτροπές, πολιτικά συμβούλια, εθνικά συμβούλια και όλα αυτά τα σχήματα που διαθέτει σε αφθονία το κυβερνών κόμμα, στα οποία εμφανίζεται διαβάζοντας με μειλίχιο ύφος το γνωστό, απαράλλαχτο κείμενο και μετά ακούει υπομονετικά οχλοβοή αποδοκιμασίας και απόρριψης.
Αναλώνει πολλά δεκάωρα ακούγοντας την Τόνια Αντωνίου να τον λούζει υπό διαφορετικές ιδιότητες και στο τέλος, φυσικά, κάνει του κεφαλιού του.
Του έρχεται η φαεινή ιδέα να ξανατηλεφωνήσει στον Σαμαρά για να του υποβάλει εκ νέου το αίτημα συναίνεσης (καθότι είχε παραλείψει να το κάνει το τελευταίο 24ωρο) και κουβέντα στην κουβέντα του υποβάλλει κατά λάθος την παραίτησή του.
Ακολουθεί ιστορικός θεσμικός διάλογος δια τηλεφωνημάτων (καθότι αντιλαμβάνεται το βάρος της στιγμής και δεν τον κάνει με e.mail) ο οποίος τελειώνει περίπου με την φράση «Αντώνη, αν δεν παραιτηθώ, τελικά, θα σου κάνω μία αναπάντητη».
Ο Σαμαράς στο μεταξύ εξελίσσεται σε ηγέτη με τον ίδιο μεθοδικό τρόπο με τον οποίο ο Καραμανλής είχε αναδείξει σε ηγέτη τον Γιώργο. Ο οποίος κλείνει τη βραδιά διαβάζοντάς μας το αγαπημένο μας κείμενο.
Και στο τέλος έρχεται ο ανασχηματισμός. Στο σχέδιο έχει πετύχει.
Ο Γιώργος έχει καταφέρει, αυτήν την κοινότοπη, πληκτική και καθόλου συναρπαστική πρωθυπουργική κίνηση που δεν ταιριάζει καθόλου στο εναλλακτικό προφίλ του να την κάνει να περάσει απαρατήρητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου