Σοβαρά, ρε Όλιβερ;

«Άνεργοι Έλληνες αποφασισμένοι για δουλειά καθαρίζουν τουαλέτες».  

Αυτός είναι ο τίτλος ενός 2.500 λέξεων ρεπορτάζ που αναρτήθηκε στις 7/9 στον ιστότοπο του Bloomberg.  Αναπαράχθηκε σε αφθονία κυρίως από b-ιστότοπους αλλά και από ενημερωτικές εκπομπές ορισμένων καναλιών τού στιλ: «Συγκλονιστική μαρτυρία…» 

Το δημοσίευμα αναφέρεται στην περίπτωση του Τηλέμαχου Καραχάλιου, Έλληνα οικονομικού μετανάστη, που εδώ και κάποιους μήνες ζει και εργάζεται στη Σουηδία. Επιχειρώ μια σύντομη περίληψη του ρεπορτάζ:

Ο σαραντάχρονος Τηλέμαχος στην Ελλάδα ήταν ιατρικός επισκέπτης και κέρδιζε 2.500-3.000 € τον μήνα. Απολύθηκε γιατί η ελληνική κυβέρνηση περιόρισε τις τιμές των φαρμάκων και, μετά  την αδυναμία να ξαναβρεί σταθερή δουλειά, αποφάσισε να μεταναστεύσει στη Σουηδία.

Μη γνωρίζοντας τη γλώσσα, βρήκε εποχική δουλειά σε συνεργείο συντήρησης και καθαρισμού σχολείων με αμοιβή 1.500 € τον μήνα ενώ για ενοίκιο πληρώνει 500 €. Αφηγείται την καθημερινότητά του. Αγόρασε με 3.000 € ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο για να ασχοληθεί με διανομή Τύπου αλλά του χάλασε σχεδόν αμέσως. Του έχει χαλάσει και ο υπολογιστής του.

Το διαμέρισμά του δεν έχει κουζίνα αλλά ένα μάτι, έναν φούρνο μικροκυμάτων και ένα πιάτο. Όταν έχει επισκέπτη για φαγητό, του δίνει το πιάτο και αυτός τρώει στο δοχείο που βάζει τη φέτα. Παντρεύτηκε μια Κινέζα στη διάρκεια των Ολυμπιακών της Αθήνας, απέκτησαν ένα κοριτσάκι και χώρισαν γρήγορα. Η κόρη του έμεινε στην Ελλάδα. 

Αν δεν βρει μόνιμη δουλειά στη Σουηδία σκέφτεται να πάει στη Σαγκάη, στην πρώην σύζυγό του. Πιστεύει ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι προϊόν συνωμοσίας  Γαλλίας - Γερμανίας για να βάλουν στο χέρι τα πετρέλαια του Αιγαίου. 

Προς το τέλος δηλώνει ότι θέλει να πεθάνει και να αφήσει τα κόκαλά του στην Ελλάδα.

Σας ομολογώ ότι στην αρχή θύμωσα με το δημοσίευμα, όπως θυμώνω και με άλλα παρόμοια «ρεπορτάζ» ελεεινολογίας που συχνά-πυκνά σκάνε στην οθόνη μου από μεγάλα κανάλια του εξωτερικού (TV5, DW, EuroNews κ.ά.). Μετά το είδα με άλλο ενδιαφέρον. Σαν μια δημοσιογραφική ευτέλεια φιλοξενημένη σε ένα δυνατό παγκόσμιο μέσο. Άρχισε να με διασκεδάζει. Το θέμα μου φυσικά δεν είναι αυτά που πιστεύει, πράττει και εξομολογείται ο Τηλέμαχος στον δημοσιογράφο. 

Αφήστε που έχω και κάποιες αμφιβολίες για την αξιοπιστία του τελευταίου, που θα σας πω στο τέλος. Η ζωή και οι πράξεις μας είναι δικαίωμά μας και ευθύνη μας. Βεβαίως από τη στιγμή που τη βγάζουμε στα μανταλάκια, αποκτούν δικαίωμα και άλλοι να μας κρίνουν. Είναι προφανές ότι το ρεπορτάζ δεν προσεγγίζει κάποιον μέσο Έλληνα. Είναι, για παράδειγμα, δύσκολο να κατανοήσεις γιατί κάποιος δεν δίνει 2 ευρώ για να πάρει ένα πιάτο, ούτε γιατί στα σαράντα του χρόνια τον απασχολεί η ταφή του ή με ποιον ακριβώς τρόπο ένας ιατρικός επισκέπτης κέρδιζε 3.000 € κάποτε.

Ναι, στη χώρα μας έχουμε ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, 1.200.000 ανέργους και έντονη τάση μετανάστευσης προς χώρες με πιο εύρωστες οικονομίες. Κυρίως πρόκειται για νέους με καλές σπουδές, δυναμικούς και ανήσυχους, που δεν βλέπουν διέξοδο και προκοπή στη χώρα τους. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και στην Ισπανία, την Πορτογαλία και αλλού. 

Και ήδη πολλοί από αυτούς ‒γιατροί, νοσηλευτές, μηχανικοί, τεχνικοί, οικονομολόγοι‒ δουλεύουν έξω. Δυστύχημα για τη χώρα μας, παραγωγική αιμοδοσία για τις χώρες υποδοχής. Οι νέοι Έλληνες μετανάστες ευτυχώς- ή μήπως δυστυχώς;- ελάχιστη σχέση έχουν με τον Τηλέμαχο που ανακάλυψε το Bloomberg!

Δεν είναι μόνον ότι ο δημοσιογράφος του Bloomberg κάνει μια αυθαίρετη γενίκευση με ένα ψευδεπίγραφο ρεπορτάζ. Φαίνεται πως είχε καταλήξει σε τίτλο και σενάριο και στη συνέχεια έψαξε να βρει έναν πρωταγωνιστή. Έναν «παράλογα αμειβόμενο Έλληνα της εποχής της σπατάλης, που η ζωή τού επιβάλλει την αρμόζουσα εξευτελιστική τιμωρία». 

Περιγράφει έναν αλλόκοτο φουκαρά που οι παραδοξότητες και ιδιαιτερότητες της ζωής του ενισχύουν το δίκαιο της ποινής στα μάτια των αναγνωστών. Ο Τηλέμαχος αποδέχεται πρόθυμα τον ρόλο. Ίσως η δημοσιότητα οδηγήσει σε μια πιο σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά.

Έτσι, για να σκεφτώ κάτι ανάλογο, είναι σαν να έγραφες σε παλιότερες δεκαετίες για τις νταντάδες των πλουσίων: «Αγγλίδες και Γαλλίδες σκλάβες στην Ελλάδα», ή να έκανες ρεπορτάζ σήμερα για τον Γερμανό φύλακα εξοχικών στην Πάρο (υπαρκτός): «Γερμανοί υπηρέτες σε εξοχικά Ελλήνων!»  Ενώ όμως η μπαρούφα είναι εξόφθαλμη, οι «πρόθυμοι» δικοί μας το αγόρασαν και μας το ξεφούρνισαν στις οθόνες με περίσσεια απερισκεψία.

Ακούστε και το τελευταίο. Σε κάποιο σημείο ο δημοσιογράφος (Oliver Staley) γράφει: «He checks Facebook on his phone for news from Greece...» Αφού έψαξα καλά, στέλνω ένα μέιλ στον Όλιβερ λέγοντάς του ότι δεν βρίσκω τον Τηλέμαχό του στο FB και αν θα μπορούσε να με βοηθήσει σε αυτό.

του Θανάση Σκόκου /protagon

Tilemachos Karachalios works as a janitor in Stockholm, forced from his home by Greece’s economic crisis.

Former pharmaceutical salesman Tilemachos Karachalios is one of thousands fleeing Greece’s record 24 percent unemployment and austerity measures in Greece.

Μοιραστείτε το με τους Φίλους σας...