vorini-gr: Δεν ξέρει η Φλωρεντία, ξέρουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες

Ο δήμαρχος της Φλωρεντίας Ντάριο Ναρντέλα παρέδωσε τα κλειδιά της πόλης στον Γιαν Φαμπρ αυτές τις μέρες. Προφανώς εκεί δεν είναι persona non grata όπως έσπευσαν να τον ανακηρύξουν οι Έλληνες καλλιτέχνες συνεπικουρούμενοι από τους φίλους και θαυμαστές του... αδικημένου Γιώργου Λούκου. ..

Στη Φλωρεντία λοιπόν διοργανώνεται τώρα η έκθεση «Jan Fabre. Spiritual Guards» με περισσότερα από 70 έργα του των τελευταίων 30 χρόνων να έχουν ακροβολιστεί σε τρία μέγιστης ιστορικής σημασίας κτίρια της πόλης. Όπως γράφει η Μαριλένα Αστραπέλλου στο Βήμα, «ο Γιαν Φαμπρ είναι ο μοναδικός σύγχρονος καλλιτέχνης που έχει ταυτόχρονη παρουσία στα συγκεκριμένα εμβληματικά σημεία της Φλωρεντίας».

Jan Fabre, Cercando Utopia, bronzo silicio, 2003 Foto di Antonella Cecconi

Μάλιστα είναι ο δεύτερος σύγχρονος καλλιτέχνης στην Ιστορία μετά τον Τζεφ Κουνς στον οποίο παραχωρήθηκε η Piazza della Signoria προκειμένου να εκθέσει έργο του. Και όπως σημειώνει η Μαριλένα, «η αναγεννησιακή, πανέμορφη Φλωρεντία, αν και δύσπιστη απέναντι στη σύγχρονη τέχνη, υπέκυψε αμαχητί στην μπαρόκ γοητεία του φλαμανδού καλλιτέχνη».

Capitoli I – XVIII (2010) – Foto Antonella Cecconi

Αντιθέτως στην Αθήνα κάποιοι Έλληνες δημοσιογράφοι, αυτοί που ο Μικροπολιτικός των ΝΕΩΝ χαρακτήρισε «μετα-κλιμακτηριακό, ημιμαθή θίασο της πολιτιστικής μας τραγωδίας που αγωνιά για την τύχη των εκάστοτε ισχυρών των μεγάλων σκηνών και φεστιβάλ» (βλέπε Λιβαθινός, Λούκος, Εϊπίδης, Καραντινάκης κ.ά.), λοιδορούσαν τον Γιαν Φαμπρ. Και ζητούσαν, μαζί με τους καλλιτέχνες, την παραίτησή του.

Jan Fabre, L’uomo che piange e ride (2005) – Foto di Antonella Ceccon

Οι καλλιτέχνες που έκαναν και συγκεντρώσεις στο θέατρο Σφενδόνη. Η πρώτη μάζεψε 500 άτομα. Πανικός. Ήταν τότε που έχαναν τα προνόμιά τους. Η δεύτερη, αφού έφυγε ο... εχθρός Φαμπρ, μάζεψε 110-120 άτομα (μαζί με τους δημοσιογράφους). Η τρίτη ανακοινώθηκε αλλά μάλλον πρέπει να πήγε άπατη, ποτέ δεν μάθαμε πόσοι μαζεύτηκαν και αν πραγματοποιήθηκε τελικά. Αλλά τι σημασία είχε πια; Φαμπρ δεν υπήρχε στον ορίζοντα και ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, σοφά ποιώντας (από τη μεριά του), έφερε την ισορροπία στο Φεστιβάλ Αθηνών κλείνοντας πολλές παραστάσεις. Έτσι, διάφοροι φωνακλάδες καλλιτέχνες, απλώς το βούλωσαν.

Τι υψηλή τέχνη θεέ μου...