Η σήμανση «ακατάλληλο για ανηλίκους» για την ταινία της χρονιάς είναι, απλώς, γελοία. Γελοία στο σύνολό της είναι η ύπαρξη του σχετικού ηλικιακού περιορισμού. Δεν γίνεται να απαγορεύεις σε ένα ψηφοφόρο την πρόσβαση σε θέμα που διεγείρει το κοινωνικό ενδιαφέρον..
Ενας δεκαεπτάχρονος έχει δικαίωμα ψήφου. Δεν μπορεί να βγάλει άδεια οδήγησης και να δει το «Joker». Μπορεί, βέβαια, να καταναλώσει όση βία θέλει στον προσωπικό του υπολογιστή ή στην κονσόλα παιχνιδιών. Στα δεκαεπτά σου είσαι, για τον νόμο, σεξουαλικά ώριμος. Δεν μπορείς όμως να δεις τον «Joker». Έχεις τη δυνατότητα να αποφασίσεις για την ταυτότητα του φύλου σου. Τον «Joker» όμως δεν θα τον δεις.
Η αρμόδια επιτροπή αξιολόγησε την ταινία ως κατάλληλη για ενηλίκους άνω των 18 ετών. Η αντίστοιχη γαλλική θεωρεί ότι μπορείς να τη δεις αν έχεις κλείσει τα 12. Οι Ιάπωνες τη βρίσκουν κατάλληλη για δεκαπεντάχρονους. Στο Κεμπέκ του Καναδά τη βλέπουν οι δεκατριάχρονοι, αλλά στο Βανκούβερ πρέπει το παιδί να είναι ένα χρόνο μεγαλύτερο. Μία ωραία υπόθεση εργασίας και τριβής για τα ελληνικά social media θα ήταν το τι συμβαίνει αν ένας δεκαεξάχρονος γιαπωνέζος τουρίστας αποφασίσει να δει την ταινία στην Αθήνα.
Αυτό το τσίρκο που παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες δεν στήθηκε, φυσικά, με την επίσκεψη της Αστυνομίας στις αίθουσες. Στήθηκε νωρίτερα, όταν η καλή μας Επιτροπή συνεδρίασε και έκρινε ότι, για να δεις το «Joker», πρέπει να είσαι σε ηλικία στρατεύσεως. Θα μου πείτε ότι πρόκειται για δημόσιο θέαμα και η Πολιτεία οφείλει, τουλάχιστον, να εκδίδει μία οδηγία, έτσι για να τηρούνται τα προσχήματα. Εδώ, όμως, πρόκειται για απαγόρευση. Σε πολλές χώρες δεν ισχύει αυτό, η διαβάθμιση ως προς την καταλληλότητα αποτελεί σύσταση.
Ο δικός μας νομοθέτης έκρινε ότι οφείλει, εκτός από τη διάπλαση, να έχει άποψη και για τη ψυχαγωγία των παίδων. Παλαιότερα αυτό είχε ένα κάποιο νόημα, είναι αλήθεια. Οι περιορισμοί στην πορνογραφία, για παράδειγμα, είχαν πριν από είκοσι χρόνια μία συζητήσιμη βάση. Τώρα, στους εναπομείναντες «ειδικούς» κινηματογράφους, οι θεατές δεν πηγαίνουν καν για να δουν την ταινία, αλλά για να συνευρεθούν με άλλους.
Και εντάξει, ας υποθέσουμε ότι ένας δεκατετράχρονος δεν είναι σωστό να εκτίθεται σε μία βίαιη ταινία, αν και οι σκηνές του «Joker» είναι «στρουμφάκια» μπροστά στα περισσότερα βιντεοπαιχνίδια. Είναι δυνατόν να κόβουν την ταινία από τους δεκαεξάχρονους και τους δεκαεπτάχρονους; Η πληροφορία που προσλαμβάνει ένας δεκαεπτάχρονος σε ένα Σαββατοκύριακο έχει μεγαλύτερο όγκο και ένταση από όσα μάθαινε ένας σαραντάρης πριν από σαράντα χρόνια.
Η σήμανση «ακατάλληλο για ανηλίκους» για την ταινία της χρονιάς είναι, απλώς, γελοία. Γελοία στο σύνολο της είναι η ύπαρξη του σχετικού ηλικιακού περιορισμού. Δεν γίνεται να απαγορεύεις σε ένα ψηφοφόρο την πρόσβαση σε θέμα που διεγείρει το κοινωνικό ενδιαφέρον. Η πολιτική συζητάει για το «Joker», πλην όμως απαγορεύεται σε ψηφοφόρους να διαμορφώσουν άποψη.
Υπάρχει πολιτική βούληση πίσω από αυτήν την απόφαση; Τι να σας πω, δεν ξέρω. Αλλά δεν το πιστεύω. Βρήκα το «Joker» διαθέσιμο για download σε σαράντα δευτερόλεπτα. Υποθέτω ένας πιτσιρικάς θα μπορούσε να το κάνει στο μισό χρόνο. Και η «απαγόρευση» είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαφημίσεις κάτι.
του Κώστα Γιαννακίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου