Πέντε – πέντε – δέκα/ δέκα – δέκα μέτρα βρήκα να σου πω/ που αν τα εφαρμόσεις τώρα στο λεπτό/ έγινε η Ελλάδα αμέσως … Μονακό...
Άκου με καλά, άκου με καλά/ κι άλλαξε πορεία, άλλαξε μυαλά/ Άσε τα πολλά λόγια τα παχιά/ για ανασκουμπώσου κι άρχισε δουλεια...
Ξέρω, δεν είμαι βέβαια καμιά προσωπικότης
με όνομα πασίγνωστο και όλη η ανθρωπότης
φοβούμαι πως αδιαφορεί για τη δική μου γνώμη.
Την κρίση όμως σηκώνουνε και οι δικοί μου ώμοι!
Κι αφού είναι το πολίτευμα σωστή Δημοκρατία
έχω – θυμάμαι απ’ το σχολειό – του λόγου ελευθερία
Ανοίγω τώρα το λοιπόν του νου μου το τεφτέρι
και μέτρα δέκα απαριθμώ σαν να ‘μουνα ξεφτέρι
1) Το μέτρο πρώτον κι αρχικό μιλά για την παιδεία
που πρέπει ν’ απομακρυνθεί απ’ την παπαγαλία
Κάθε ραχούλα και σχολή, κάθε χωριό και λέκτωρ
το κλείσαμε το μαγαζί πριν να λαλήσει αλέκτωρ
Ρούχα αλλάζει ο Μανωλιός με κάθε ευκαιρία
μ’ αν δεν αλλάξουμε βιολί δεν έχει σωτηρία
Σκοπός δεν είν’ το βόλεμα, μα η αξιοκρατία
και θα ‘ταν μια καλή αρχή τα πρότυπα σχολεία
2) Δεύτερον στη διοίκηση: κι εκεί αξιοκρατία
Να μην αλλάζει ο Γενικός σ’ όλα τα Υπουργεία
μετά από κάθε εκλογή. Κι όποιο κι αν βγαίνει κόμμα
αμέσως το δημόσιο μη βάφεται άλλο χρώμα!
3) Ότι ένα νόμο χρειάζεται η δόλια μας η χώρα:
«να εφαρμοστούν όλοι αυτοί που υπάρχουν μέχρι τώρα»,
το’ πε ο Ροΐδης πιο παλιά, σε χρόνια περασμένα,
σοφά τα λόγια του αυτά, μα πήγανε χαμένα
Αλήθεια, πες μου, σοβαρά το κράτος πώς να πάρω
που τιμωρεί το κάπνισμα, ανάβοντας τσιγάρο!
4) Πάμε στο μέτρο τέταρτο, για τη φορολογία:
είν’ πικραμένη και παλιά ετούτη η ιστορία
Αφού χρειαζόμαστε λεφτά, έχω μια απορία:
γιατί δεν στέλνει το ΕΤΑΚ του ’09 η Εφορία;
Κι εδώ γίνεται μπάχαλο: στ’ αλήθεια θα ξεκάνουν
και μισθωτούς κι ακίνητα, γιατί μόνο αυτά πιάνουν!
Κι αν κάποιος κάτι προσπαθεί για να δημιουργήσει
το κράτος πέφτει απάνω του για να τον τιμωρήσει
Φυτρώνουνε παντού off-shoreκαι η κομπίνα ανθίζει
μα η Εφορία προσπερνά κι αδιάφορα σφυρίζει
Και τώρα που τελειώσανε και πάνε οι παράδες
στην τσέπη χέρι ας βάλουνε κι οι … μεγαλοπαπάδες!
5) Οικονομία, ανάπτυξη, τράπεζες, επενδύσεις
ποιο να εξετάσεις σοβαρά και ποιο απ’ αυτά ν’ αφήσεις;
Κάτι πρέπει να κάνουμε, μην απ’ τον πανικό του
τρέξει κι αδειάσει ευθύς καθείς κάθε λογαριασμό του
Το θρήνο ας σταματήσουνε οι της TVΚασσάνδρες
γιατί στη χώρα μας αυτή δεν θ’ απομείνουν άνδρες
Καριέρα στο εξωτερικό ορέγονται οι νέοι,
σε λίγο η πατρίδα μας τα λοίσθια θα πνέει
Αν όλοι έξω φύγουμε και διώξουμε τα φράγκα
σαν κράτος πάει κλείνουμε, μας έφαγε η μαρμάγκα
6) Ας μάθουνε τα ΜΜΕ να λένε την αλήθεια
γιατί άλλα ροζ δεν θέλουμε ή μαύρα παραμύθια
Κι αυτοί που στα παράθυρα φωνάζουν κι αλυχτάνε
ας κάνουν και καμιά δουλειά, μη τζάμπα ιδροκοπάνε
7) Για ναυτιλία, τουρισμό θέλω να πω μια λέξη
γιατί εκεί η Ελλάδα μας μπάλα μπορεί να παίξει
Έχουμε ήλιο, θάλασσα, αρχαία κληρονομία
στράφι τα άφησε να παν η κουτοπονηρία
Ξυπνήσαν οι κουτόφραγκοι, δεν φτάνει το σουβλάκι,
η μισερή χωριάτικη και το παλιό καμάκι
Χρειάζεται πολλή δουλειά, συνέπεια και ήθος
αν θέλουμε ο τόπος μας σωστός να γίνει «μύθος»
Το μέτρο αυτό δεν αφορά τόσο πολύ το κράτος
μα τον καθένα από μας που ήτανε χορτάτος
και βλέπει την ταβέρνα του σιγά – σιγά ν’ αδειάζει
και τα ενοικιαζόμενα κανείς να μην νοικιάζει
Με πείσμα και μ’ επιμονή μπορεί να τ’ αντιστρέψει
και τον καρπό των κόπων του ο τουρισμός να δρέψει
8) Το θέμα των μεταναστών δεν ξέρω πώς να λύσω,
είναι πολύ πολύπλοκο αυτό για να μιλήσω
Ας μην ξεχνάμε, είν’ αυτοί δυστυχισμένοι ανθρώποι
και τούτο να θυμίζουμε συνέχεια στην Ευρώπη
ότι σε λίγο και εκεί θα φθάσουν τα μαντάτα,
που αφήσανε στα χέρια μας τέτοια βραστή πατάτα!
Γι αυτό να βοηθήσουνε και μην αδιαφορούνε,
αλλιώς τα ίδια και αυτοί γοργά θα τα λουστούνε
Θέλει πυγμή, θέλει ανθρωπιά για να βρεθεί μια λύση,
να μην ανθίσει ο ρατσισμός στης χώρας μας τη φύση
9) Από τα δέκα στα εννιά έχουμε ήδη φθάσει,
τα σκέφτομαι και ξαφνικά σύγκρυο μ’ έχει πιάσει
Να παύσει πρέπει πάραυτα η οικογενειοκρατία
τα τζάκια είν’ απολίθωμα απ’ την προϊστορία
Κι αν κάτι να καταργηθεί έπρεπε από έτη,
ένα είν’ το γρηγορόσημο και τ’ άλλο το ρουσφέτι
10) Τελειώνει ο κατάλογος κι η λύση είναι μία:
ν’ αλλάξουμε όλοι μαζί απλώς νοοτροπία
Να τα ξεχάσουμε ευθύς τα μίση και τα πάθη
αλλιώς θα κάνουμε, θα δεις, πάντα τα ίδια λάθη
Κι ενώ καθένας φρόντιζε μόνον τον εαυτό του,
να ρίχνει τώρα μια ματιά και στο συνάνθρωπό του
Την άσφαλτο τη θέλουμε στην πόρτα τη δικιά μας
μα τον σκουπιδοτενεκέ χιλιόμετρα μακριά μας
Δικά μας τα δικαιώματα, άλλων οι υποχρεώσεις
και τούτο το λογαριασμό να δω πού θα χρεώσεις!
Κι ευθύς να σταματήσουμε συνέχεια να μιλάμε,
τίποτα να μην κάνουμε κι όλο να συζητάμε
Καλό είναι το κοσκίνισμα, μα πέρασε η ώρα,
μέρα για να ζυμώσουμε θα ξημερώσει τώρα
Γι αυτό θα σταματήσω εδώ∙ λέξη δεν γράφω άλλη,
συγγνώμη αν εζάλισα το δόλιο σας κεφάλι,
γιατί όλοι μας – κι εγώ μαζί – γκρινιάζουμε και κλαίμε
κι αντί να μπούμε στο χορό, πολλά τραγούδια λέμε …
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου