Μέσα στο σκάνδαλο των ΜΚΟ που έσκασε και όλοι έπεσαν πάλι από τα σύννεφα, αποκαλύφθηκε ότι μεταξύ των ευνοημένων ήταν και ο δήθεν "ποιοτικός καλλιτέχνης" Σταμάτης Κραουνάκης...
Η θεατρική του ομάδα Σπείρα-Σπείρα ήταν κι αυτή ΜΚΟ και μάλιστα είχε λάβει επιδότηση επί κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ύψους 250.000 ευρώ.
Έτσι εκεί που είχαμε μη κυβερνητικές οργανώσεις για την κλιματική αλλαγή στον Μαυρίκιο, την αποναρκοθέτηση και την εκπαίδευση δημοσιογράφων στην Γεωργία, προέκυψε και ένας γνωστός μουσικός που μάλιστα έπαιζε τον ρόλο του αντιμνημονιακού και του αντικυβερνητικού, να εκμεταλλεύεται τις συνθήκες της εποχής, προδίδοντας τις αρχές που πρέπει να έχει ούτως ή άλλως ένας καλλιτέχνης.
Αν και ποτέ δεν συμπαθούσα ανθρώπους σαν τον Κραουνάκη, δηλαδή νάρκισσους και junkies της αναγνώρισης, δεν γίνεται να μην αναγνωρίσω την θέση που του έδωσε το σύστημα. Είναι από αυτούς που επειδή δεν παίζουν σκυλάδικα θεωρούνται ανώτεροι, αλλά διψάνε για εξουσία, για αποδοχή από τους κατέχοντες. Φλέγονται περισσότερο να παίξουν μουσική μπροστά στις ελίτ, την μπουρζουαζία και τους ατσαλάκωτους, παρά να εκφράζουν την λαϊκή τέχνη των λούμπεν (όπως τους θεωρούν στο μυαλό τους).
Καμία έκπληξη δεν πρέπει να σχηματίζεται στο πρόσωπο όσων γνωρίζουν τι πρεσβεύει ο κάθε Κραουνάκης αυτής της χώρας. Κατ’ επίφαση καλλιτέχνες που δεν πατάνε σε στέρεο έδαφος, αλλά μεταλλάσσονται ανάλογα με το προσωπικό τους όφελος, πρόθυμοι αυλικοί και διασκεδαστές της εξουσίας που δίνουν άλλοθι στην υποκουλτούρα της μαζικής ιδεολογίας. Αλλά και αρκετά ευέλικτοι ωσάν γυμνοσιάλαγκες, να θωπεύσουν το θυμικό κάποιας επαναστατικότητας.
Ο Κραουνάκης πιστεύει μάλλον πως έχει το ακαταλόγιστο, πως δικαιούται να λάβει επιχορηγήσεις με οποιονδήποτε τρόπο, λες και του το χρωστάνε, λες και η εναλλακτικότητά που ο ίδιος προωθεί έχει τιμολόγιο. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες στην Ελλάδα γίνονται υποχείρια και προπαγανδιστές, ανεξαρτήτως του πολιτικού χώρου που κινούνται. Δεν μπορεί κανένας σ’ αυτές τις εποχές να φορά τον μανδύα της αθωότητας, ούτε να καπηλεύεται τις ευαισθησίες ή την αγανάκτηση.
Βέβαια, το πανηγύρι των ΜΚΟ ήταν αν όχι γνωστό, σίγουρα γεννούσε υποψίες βάσιμες για το που διοχετεύονταν τόσα κονδύλια. Αλλά ούτε ποτέ καταγράφηκε ο ακριβής αριθμός τους, ούτε αν παρήγαγαν έργο, ούτε, ούτε, ούτε…Απλά ήταν ένα νέο πεδίο για μπίζνες. Και μέσα σ’ αυτό κάποιοι προκειμένου να παριστάνουν τις “αντι-” περσόνες και να εξυπηρετούν τον ρόλο που τους αποδόθηκε για την συντήρηση της ελληνικής παραίσθησης, ξέχασαν πως να είναι συνεπείς προς το κοινό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου