H αλάνα..

Η αλάνα.. τα "παλιά αλώνια" δίπλα στο Δημοτικό σχολείο του χωριού μου..ο τόπος της αναμέτρησης...

"Μην αργήσεις παιδί μου και φωνάζει ο πατέρας σου"... "πριν σκοτεινιάσει να είσαι σπίτι."
Ήταν η "καλύτερη μου" αυτή η στιγμή που με την άδεια της μάνας πήγαινα στο "μεγάλο παιχνίδι".. την μεγάλη "συνάντηση ".!!

Εκεί ήταν όλοι.
Ο Πάτσαρης (δεξί μπάκ) σήμερα ταξιτζής, ο Τάκης ο Παπουτσής (κυνηγός) απόφοιτος Πανεπιστημίου σήμερα αγρότης, ο Λευτέρης ο "Τσόκ" (δεινός γκολτζής) σήμερα καθηγητής πανεπιστημίου και άλλοι πολλοί επιφανείς φίλοι που σήμερα έχουν πάρει ο καθένας τους τη θέση του στην κοινωνία.

Όλοι πάντα όταν συναντιόμαστε μέχρι και σήμερα μιλάμε για την "μεγάλη αλάνα", δίπλα στο δημοτικό σχολείο, και τα "θρυλικά" όπως τα λέγαμε ποδοσφαιρικά ματς που δίναμε εκει είχαν πείσμα και δύναμη και προπαντός..όλα για την φανέλα.!!

Νοιώθω πολύ όμορφα όταν μου λένε, ακόμα και τώρα, ότι ήμουν καλός τερματοφύλακας και φουσκώνω από χαρά και ικανοποίηση "λες και είναι χθες"..!!

Είχα κάνει πολλές φορές παρέα σε εκείνη την αλάνα με πολλούς σαν τον Ronaldo, τον Pele,τον Ronaldinio, η τον Eusebio... και άλλους τρομερούς παίκτες που δεν είχαν τις ευκαιρίες να αναδειχθούν και να διαπρέψουν..!!
Άλλα χρόνια βλέπετε..!!

Ο τόπος:
Επαρχία
Μάνατζερς:
Τι είναι αυτό;
Ιματισμός:
Τα σώβρακα και τις φανέλες που φορούσαμε καθημερινά.
Μπάλα:
Δερμάτινη βαριά που όταν έβρεχε γινόταν "πέτρα" και άνοιγε κεφάλια, με κορδόνι στη βαλβίδα και " λαιμό".

Ωχ.... σουρούπωσε πρέπει να πάω σπίτι γιατί οι γονείς φωνάζουν για το ποδόσφαιρο.
Είναι "αλητεία" λέγαν  οι περισσότεροι γονείς εκείνα τα χρόνια το να παίζεις ποδόσφαιρο....δεν έχει ψωμί..γίνε επιστήμων καλύτερα..!!

Ελλάδα - στην Πελοπόννησο, σωτήριον έτος... 1969..!!!
Να είμαστε όλοι καλά να τα θυμόμαστε...
Γιατί ήταν όμορφα αγνά παιδικά χρόνια!

(Takis Vorini

)