Α,να ένας υπήκοος, φώναξε ο βασιλιάς μόλις είδε το μικρό πρίγκιπα. Κι ο μικρός πρίγκιπας αναρωτήθηκε: “Πώς μ’ αναγνώρισε αφού δεν μ’ έχει ξαναδεί;”».
«Ο πλανήτης απ΄ όπου ερχόταν δεν ήταν πιο μεγάλος από ένα σπίτι»..
Σας θυμίζει κάποιον; Ένα μικρό ανθρωπάκο μόλις 6 ετών που μέχρι πριν από 2-3 μέρες ζούσε στον δικό του πλανήτη: το σπίτι του στην Ηλιούπολη, μαζί με τη μαμά του. Είχε το δωμάτιό του, τα παιχνίδια του, τα βιβλία του, τα ρούχα του. Τους γνώριμους ήχους και τις μυρωδιές του σπιτιού του. Αλλά βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη, σε έναν άλλο πλανήτη... άγνωστο, εντελώς ξένο, “έτη φωτός” μακριά από την καθημερινότητά του.
« Έτσι ο Μικρός Πρίγκιπας εξημέρωσε την Αλεπού.
Και όταν πλησίαζε η ώρα του αποχωρισμού:
- "Αχ!" είπε η Αλεπού, "θα βάλω τα κλάματα."
- "Δικό σου είναι το λάθος" είπε ο Μικρός Πρίγκιπας.
"Δεν ήθελα να σου κάνω κακό - μα εσύ θέλησες να σε εξημερώσω..."
- "Ναι, είναι αλήθεια" είπε η Αλεπού.»
Έτσι και με τον μικρό πρίγκιπα της Πόλας Ρούπα. Ξημερώματα Πέμπτης ήρθε ξαφνικά κι απότομα, η ώρα του αποχωρισμού. Το αγόρι φυσικά, δεν έφταιγε σε τίποτα. Δεν ήταν καταζητούμενο το παιδί τόσα χρόνια...Ούτε είχε κάνει κάτι για να κρύβεται , να αλλάζει σπίτια και να ζει επικηρυγμένο. Δικό της ήταν το λάθος ή αλλιώς η απόφαση να ζήσει τη ζωή της όπως την έζησε, δική της και η ευθύνη. Και τώρα, θα πληρώσει το κόστος. Εκείνη. Όχι το παιδί της.
Ωραία, η Πόλα Ρούπα συνελήφθη. Το παιδί γιατί ταλαιπωρείται τόσες μέρες;
Γιατί βρίσκεται στο Νοσοκομείο Παίδων το εξάχρονο αγόρι του Μαζιώτη και της Ρούπα;
Είναι άρρωστο; Τι έχει ακριβώς ; Δεν δικαιούται να γνωρίζει η μητέρα του; Ο πατέρας του; Από πότε ο εγκλεισμός στη φυλακή στερεί και τα γονεϊκά δικαιώματα;
Τι γυρεύει το παιδί στο ψυχιατρικό τμήμα [;] του Νοσοκομείου Παίδων; Είχε δώσει ποτέ μέχρι την περασμένη Πέμπτη, δείγματα ασταθούς ψυχολογικής κατάστασης;
Γιατί δεν έχει δοθεί ήδη στους γονείς της μητέρας, τους πλησιέστερους συγγενείς που θα του εξασφαλίσουν ένα σπιτικό; Όπως συμβαίνει με τα παιδιά άλλων κρατουμένων ; Γιατί όχι το παιδάκι του Μαζιώτη και της Ρούπα;
«Όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά αλλά λίγοι το θυμούνται...»
Έτσι και με τούτον εδώ τον μικρό... Όλοι θυμούνται ότι είναι ο γιος δύο τρομοκρατών, λίγοι θυμούνται ότι είναι παιδάκι. Οι αρχές άραγε είναι ανάμεσά τους; Η Εισαγγελία Ανηλίκων; Είναι άραγε ανάμεσα στους λίγους;
«Τα αγκάθια δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, είναι σκέτη κακία εκ μέρους των λουλουδιών»
Αυτό το αγκάθι που παιδιού που πηγαίνει από την Εισαγγελία στο Παίδων και κρατείται σε έναν χώρο μακριά από τους δικούς του για μέρες ενώ ελέγχονται[;] οι στενότεροι συγγενείς αν είναι ικανοί να το αναλάβουν κι οι γονείς κάνουν απεργία πείνας και δίψας για να μην ταλαιπωρείται το παιδί τους... Κι από έξω, διάφορες φωνές αξιώνουν να δοθεί αμέσως το αγόρι στους συγγενείς του... Αυτό το αγκάθι, δεν χρησιμεύει σε τίποτα. Δεν κάνει καλό σε κανέναν. Ούτε στους φυλακισμένους γονείς, ούτε στο παιδί, ούτε στους συγγενείς ούτε στην ελληνική κοινωνία. Σε κανέναν απολύτως.
«Ο μικρός πρίγκιπας χασμουρήθηκε.
-Δεν υπάρχει λόγος πια να είμαι εδώ, είπε στον βασιλιά. Θα φύγω.»
Το αθώο παιδί δεν μπορεί να κρατείται έγκλειστο για πολύ ακόμα. Είναι θέμα χρόνου να δοθεί στους συγγενείς του. Θα φύγει από τον χώρο που κρατήθηκε, αν όχι ψυχικά τραυματισμένο τουλάχιστον... μπερδεμένο.
«Κι ο μικρός πρίγκιπας έφυγε πολύ μπερδεμένος. “Οι μεγάλοι είναι τελικά πολύ παράξενοι” σκέφτηκε συνεχίζοντας το ταξίδι του».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου