Στην πολιτική ατζέντα των τελευταίων ημερών κυριάρχησε η κόντρα του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρώην Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που «φρέναρε» τον ανασχηματισμό και δημιούργησε εσωστρέφεια στην κυβέρνηση...
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο «εμφύλιος» ξεκίνησε όταν το Μαξίμου «εξουδετέρωσε» τους δικαστικούς που πρόσκεινται στον πρώην Πρωθυπουργό, δηλαδή τους Π. Αθανασίου. Ι. Αγγελή, Ε. Ράικου ενώ κάποιες πηγές απέδωσαν σε κύκλους του Μαξίμου ακόμη και τις σοβαρές αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών. Πρόκειται για τους τρεις δικαστικούς που «τεκμηριώνουν» με τις -όψιμες- καταθέσεις τους, για λογαριασμό της σαμαρικής πτέρυγας, το σενάριο της «σκευωρίας» στο σκάνδαλο Novartis και της διεύρυνσης του κατηγορητηρίου για το Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, μετά το αδιέξοδο της πρώτης φάσης της Προανακριτικής.
Αυτό είναι ένα καλό μάθημα για όσους αμφισβήτησαν πόσο βάθος έχουν οι περιβόητοι «αρμοί της εξουσίας» που περιέγραψε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας πριν λίγους μήνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, περίμενε από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη να διερευνήσει τα τεράστια σκάνδαλα της μνημονιακής περιόδου, στα περισσότερα εκ των οποίων «έπεφταν» διαρκώς πάνω στο όνομα του πρώην Πρωθυπουργού.
Όμως οι δικαστικοί που χειρίστηκαν για καιρό μεγάλες υποθέσεις και καμία από αυτές δεν διαλευκάνθηκε, φέρονται σήμερα να αποτελούν την ομάδα του Σαμαρά στη Δικαιοσύνη, διαφορετική, μάλιστα, από αυτή της επίσημης ΝΔ. Ομοίως και με πρόσωπα που είχαν προσεγγίσει την προηγούμενη κυβέρνηση για να της παρέχουν «τεχνογνωσία» για πρόσωπα και πράγματα αλλά αποδείχτηκε ότι εξυπηρετούσαν συστηματικά τα συμφέροντα της παλιάς πολιτικής τάξης και συγκάλυπταν τις «αμαρτίες» της. Η υπόθεση Νovartis με τα παρακλάδια της, είναι η εμφατική επιβεβαίωση.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και σε άλλους μοχλούς διάχυσης της εξουσίας, στις τράπεζες και τον εχθρικό κεντρικό τραπεζίτη, τις ανεξάρτητες αρχές που ουσιαστικά καταργήθηκαν, το «βαθύ κράτος». Δεν είναι τυχαίο ότι στη φάση που η κυβέρνηση σήμερα ταλαιπωρείται από εσωτερικές έριδες και το φιάσκο των 22 εκατ. ευρώ, επιχειρεί αντιπερισπασμούς με υποθέσεις από το «συρτάρι» που έχουν οσμή παρα-κράτους.
Όπως η υπόθεση της ΕΥΠ, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να χτυπήσει τα κυκλώματα διαφθοράς και σήμερα κάποιοι τον εμφανίζουν ως απολογούμενο. Αλλά και στην υπόθεση Μιωνή, είναι φανερό ότι χρησιμοποιείται μια παράνομη -ακόμη και αν υποτεθεί ότι είναι γνήσια- υποκλοπή, χωρίς κάποια ουσία ή αποκάλυψη, ως αντίδραση στις πραγματικές σκανδαλώδεις αποκαλύψεις του τριημέρου.
Οι «αρμοί της εξουσίας» παραμένουν υπαρκτοί και πανίσχυροι. Για να τους αντιπαρέλθει κάποιος πρέπει να τους έχει χαρτογραφήσει επαρκώς και να βασίζεται στις δυνάμεις του και όχι σε πρόσκαιρους συμμάχους που «χαιδεύουν» την κατά καιρούς εξουσία. Γιατί φαίνεται πως «εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι»...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου