«Οι Τούρκοι αρνούνται! Οι Ελληνες, όμως, γιατί;»

ΕΔΩ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ, δεν μένει παρά ν’ ακούμε τον υποχείριο…

Εκείνη τη φευγαλέα σκιά πίσω απ’ το παντζούρι της απελπισίας, εκείνη τη νεκρή φλόγα που καραδοκεί και αυτοπυρπολείται....

Toυ Βασίλη Τριανταφυλλίδη (Χάρρυ Κλυνν)

Νίκος Φίλης (υπουργός Παιδείας): «Η αναζωογόνηση του ενδιαφέροντος για τη δημόσια εκπαίδευση είναι προϋπόθεση για να στοχαστούμε. Συνεχώς ορθώνονται παλαιότερα και νέα στερεότυπα που έχουν κρατήσει τη χώρα μας σε ζώνη χαμένων ευκαιριών. Καθημερινά υπάρχει αναζωπύρωση του εθνικιστικού λόγου, τον οποίο ζούμε ως παρηγορητικό λόγο στην οικονομική κρίση».

Οξύμωρο σχήμα έπαρσης στον μαυροπίνακα της ματαιοδοξίας, στον χαμένο οίστρο των υποκριτών, στα μακρόσυρτα τηλεοπτικά βράδια των αδεξιοδιστών και των αδέξιων ομιλητών.

ΕΔΩ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ, δεν μένει παρά ν’ ακούμε τον υποχείριο…

Να ωρύεται αφρίζων και να κραυγάζει, ως ο κήρυκας της «ύστατης ώρας», ως κριτής πράξεων ακρίτων, ως βεβαρημένο παρελθόν πεπλανημένων νεανίσκων που αρνούνται τη φυγή των αγρών και υποκύπτουν στη σιωπή των δενδροστοιχιών και των βλεμμάτων.

Στις 19 Μαΐου του 1919 (η ημερομηνία έχει καθοριστεί επίσημα σαν ημέρα μνήμης) ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα με τις δυνάμεις του. Τότε άρχισε η δεύτερη και πιο φριχτή φάση της ποντιακής τραγωδίας. Σύμφωνα με τον πρόξενο της Αυστρίας στην Τραπεζούντα: «οι Τούρκοι εφαρμόζουν τακτική εκτόπισης του πληθυσμού, δίχως διάκριση και δυνατότητα επιβίωσης, από τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας, ώστε οι εκτοπισμένοι να είναι εκτεθειμένοι στην αθλιότητα και τον θάνατο από την πείνα». Οι ξεριζωθέντες εγκαταλείπουν την πατρώα γη και όλα τα υπάρχοντά τους. Παίρνουν μαζί τους ιερά κειμήλια και λίγο χώμα από τη γη του Πόντου. Αφήνουν πίσω τη Μαύρη Θάλασσα και μπαίνουν στην Ασπρη Θάλασσα. Φτάνουν στην Ελλάδα περιμένοντας επί 93 ολόκληρα χρόνια την ιστορική δικαίωση που δεν ήρθε ποτέ.

Και είναι που εκείνο το φτερούγισμα του πυρπολημένου πουλιού ούτε που ακούστηκε μέσα στον θρίαμβο των εκρήξεων, μέσα στην υπόκωφη ροή της φωτιάς, μέσα στον πάταγο της ελαφρότητας και της αυτοεπιβεβαίωσης. Κι ούτε πάλι είναι που έλειψε ο λόγος της ευγνωμοσύνης και της κατανόησης. Πιο πολύ εκείνη η αμετροέπεια είναι που δεν λογάριασε ούτε τα πρησμένα από την αϋπνία μάτια, ούτε το στόμα που φτύνει αίμα, κατράμι και στάχτη.

Είναι που δεν ακούστηκαν υπό τα άσματα των φωνασκούντων οι εκκλήσεις των ανθρώπων και των αμνών οι οιμωγές όταν τους έζωνε η φωτιά, όταν τους περικύκλωνε το μίσος και η αβάσταχτη περιφρόνηση.

Κατά την «προοδευτική» ιστορική λογική του αρνητή της Ποντιακής γενοκτονίας Νίκου Φίλη, γενοκτονία είναι υπαρκτή μονάχα στα μυαλά ημών των ηλιθίων και φανατικών προσφύγων… Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 - τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Η γενοκτονία των Χριστιανών ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των μειονοτήτων της άλλοτε κραταιής Αυτοκρατορίας. Ενα σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914, με τον πρώτο διωγμό. Και ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή του 1922. Οι Τούρκοι αρνούνται… Και έχουν λόγους να αρνούνται… Οι Ελληνες, όμως, Ποντιομάχοι γιατί;

ΕΔΩ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ, δεν μένει παρά ν’ ακούμε τον υποχείριο…

Έτσι που το τραπέζι του μυστικού δείπνου ρέει και σχηματοποιείται σε βιτρίνα ταχυφαγείου, σε τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών…

Χαμένοι είναι και οι νικητές και οι νικημένοι, χαμένοι και οι θεατές των ιπποδρόμων. Στη θέση τους στρογγυλοκάθισαν οι μονομάχοι και οι έμποροι των ιδεών που μας καθοδηγούν και μας εντυπωσιάζουν.

Τη θέση του ρήτορα στο βήμα κατέλαβε ο ιεροεξεταστής και στα άδυτα των αδύτων εμφωλεύει η άρνηση και ο άκριτος λόγος των «υπέρλαμπρων άστρων» της Θεωρίας του ιστορικού ενταφιασμού, Παναγιωτόπουλου, Λιάκου, Λούκου, Νικολακόπουλου, Πεσματζόγλου, Ρεπούση, Κουλούρη, Δήμου, Μανδραβέλη, του εξοχότατου υπουργού Παιδείας (τρομάρα του) Νίκου Φίλη και των σημιτοκραυγαζόντων δημοσιογραφικών απομειναρίων των νεοταξικών εκσυγχρονιστικών φυλλάδων.

Απευθύνομαι, λοιπόν, στους εντός και εκτός των τειχών προοδευτικούς μονοπωλητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Στους εντός και εκτός των τειχών προοδευτικούς υμνητές του σφαγέα «απελευθερωτή» Κεμάλ…

Στους εντός και εκτός των τειχών προοδευτικούς πληρωμένους κοντυλοφόρους…

Στους εντός και εκτός των τειχών προοδευτικούς «εξολοθρευτές» των 2.700 χρόνων της ένδοξης ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού…

Συνεχίστε επιδεικτικά να αγνοείτε και να μάχεστε τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού...

Συνεχίστε να σπαταλιέστε σε μια μίζερη και αδιέξοδη ελλαδοκεντρική αυτολαγνεία…

Συνεχίστε να κρατάτε τα μάτια κλειστά μπροστά στο δράμα που ζουν οι 5.000.000 κρυπτοχριστιανοί της νεοκεμαλικής Τουρκίας, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι «ποντιακής καταγωγής».

Συνεχίστε να προβάλλετε ως «φωτεινή» τη «σκοτεινή πλευρά του μυαλού σας».

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑ ΟΠΛΑ η άγνοια, η μετριότητα δεν γνωρίζει την έννοια του μέτρου, δεν γνωρίζει την ουσία της συμπόνιας, αγνοεί τη μετρική του διαλόγου, τη δικαιοσύνη του λόγου που σύρεται περίλαμπρος και αυτάρκης στα γλοιώδη δάπεδα της προκατασκευασμένης «καριέρας».

Ακροβατεί στο τεντωμένο συρματόσχοινο του χάους με «κόλπα» περίοπτα και φιγούρες προς εντυπωσιασμό των εντυπωσιασμένων.

Υποτάσσεται, τοποθετείται «αμπαλαρισμένη» σε τακτοποιημένα μυαλά, σε πειθαρχημένες συμπεριφορές, σε μη αποκλίνουσες του «μέτρου» επαναστάσεις.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ ◄