Για ποια γυναίκα να γιορτάσω;

Οι εργάτριες της Πετρούπολης, του σημερινού Λένινγκραντ, που στις 8 Μαρτίου 1917 ξεχύθηκαν στους δρόμους και ζητούσαν Ειρήνη και Ψωμί δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι σήμερα το 2011 κάποιες συμπατριώτισσες τους σέρνονται στα σκλαβοπάζαρα της Ευρώπης και πωλούνται χέρι με χέρι σαν αντικείμενο συναλλαγής.....

Για ποια γυναίκα λοιπόν να γιορτάσω;

Για αυτή που ατιμάζουν και λιθοβολούν στα κράτη της Ανατολής καταπατώντας την ανθρώπινη της αξιοπρέπεια σαν ζώο πεταμένο σε σκουπίδια;

Για αυτή που στη χώρα μου την Ελλάδα δουλεύει σαν το σκυλί στη φάμπρικα με μειωμένο μισθό μη μπορώντας να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά της ξεκινώντας από το πρωί στις επτά και γυρνώντας το βράδυ στις εννέα στο σπίτι;

Η ιδέα για μια παγκόσμια ημέρα της γυναίκας μπορεί να μου αρέσει σαν φόρος τιμής σε αυτές τις γυναίκες που θυσίασαν κάποτε ακόμα και τη ζωή τους απαιτώντας λιγότερες εργατοώρες, καλύτερο μισθό και δικαίωμα ψήφου...

.....είναι άραγε δικαιωμένη σήμερα αυτή η γυναίκα ;

(Takis Vorini)