Είναι μερικές στιγμές που σε κάνουν να ξεχνάς την άχαρη πεζή καθημερινότητα και την οικονομική εξαθλίωση. Είναι εκείνες οι στιγμές που χάνονται κάποιοι άνθρωποι που σου είχαν δώσει ώρες αγάπης, γέλιου χαράς ή και γλυκιάς λύπης μέσα από το έργο τους στο θέατρο, στη μουσική, στον κινηματογράφο. Είναι εκείνες οι στιγμές που σε πιάνει λύπη και...
...μοναξιά όταν ένας ένας φεύγουν μακρυά σου για το δικό τους ταξίδι...σαν να φεύγουν από τη δική σου ζωή άνθρωποι που τους είχες ταυτίσει κάποτε με τις δικές σου ανθρώπινες μοναχικές στιγμές και αδυναμίες και τους είχες κάνει δικούς σου.
Υπάρχει άραγε παράδεισος και άγγελοι να τους προϋπαντήσουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου