Μετά από χρόνια διάβρωσης μιας ολόκληρης κοινωνίας, μέσα από
πολιτικούς μηχανισμούς διαπλοκής, ρουσφετολογίας, εύκολου κέρδους και
της διόγκωσης ενός κρατικού μηχανισμού για την εξασφάλιση ψηφοφόρων
«οπαδών», οι Έλληνες βρισκόμαστε σήμερα...
...σε μια περίοδο βαθύτατης κρίσης,
σύγχυσης και δυστυχώς, έλλειψης ηθικών δημοκρατικών αξιών.
Βρισκόμαστε ήδη στο ναδίρ των κοινωνικών οραμάτων. Τα λαμόγια του
πασόκ, η υποτιθέμενη «Κεντροαριστερά» έδειξε την πραγματική
εκσυγχρονιστική της «ηθική» μέσα από βολέματα και μίζες, κότερα και
εταιρείες off shore, διαπλεκόμενους εργατοπατέρες και φιλόδοξους
συνδικαλιστές.
Σιγά – σιγά με σύμμαχους μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες,
μεγαλοεπιχειρηματίες και μέσα από την αλληλοκάλυψη μεγάλων οικονομικών
σκανδάλων, άρχισαν να εξαφανίζονται οι «ιδεολογικές διαφορές» μεταξύ
σοσιαλιστών και δεξιών .
Η δεξιά παρέα με τους σοσιαλιστές, διασκέδαζαν σε πάρτη χλιδής της Μυκόνου και των γιάπηδων του Κολωνακίου.
Η δε αριστερά, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την
ιδεολογική μετάλλαξη της Κίνας, επιμένει σ’ ένα στείρο χωρίς όραμα λόγο.
Αυτό το πολιτικοκοινωνικό σύστημα απογυμνωμένο πλέον από κάθε αξία
εισχώρησε παντού. Η αναζήτηση καριέρας, η συλλογή αγαθών, διέρρηξε
οικογένειες , σχέσεις και φιλίες και μας μεταμόρφωσε σε άρρωστους
πλεονέκτες, σε άτομα καταναλωτικά και εγωιστικά.
Ολα αυτά τα χρόνια αυτοκτονούσαμε ηθικά και πνευματικά, ενώ
σνομπάραμε τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας. Σύγχρονοι γραικύλοι που
συκοφαντούν την ιστορία, προσπαθούν να μειώσουν παραδείγματα συλλογικών
οραμάτων και αγώνων, μας θέλουν ηλίθιους και βολεμένους σε μια πρόσκαιρη
καλοπέραση..
Και τώρα που τα αποκαλυπτήρια της πραγματικής τους εικόνας μας σοκάρουν, εμείς θα παραμείνουμε δειλοί θεατές;
Θα παραμείνουμε θεατές, στην απαξίωση της κοινωνίας μας;
Θα παραμείνουμε θεατές, στην δικτατορία των ηλιθίων και των οπαδών τους;
Θα παραμείνουμε θεατές, στις αυτοκτονίες απελπισμένων ανθρώπων;
Την ώρα που μέσα στην Βουλή, τα κόμματα μοίραζαν εκατομμύρια ευρώ,
για τον προεκλογικό τους αγώνα, ο τελευταίος Έλλην αυτόχειρας, με μια
πράξη καθαρά πολιτική στην καρδιά της Αθήνας, δίνει το δικό του μήνυμα
αντίστασης, αφήνοντας σημείωμα για τους λόγους που τον οδήγησαν σ’ αυτήν
την τραγική πράξη.
Σε κάποιο σημείο γράφει: Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς
μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στη πλατεία Συντάγματος θα
κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες..
Θα παραμείνουμε λοιπόν τραγικά ηλίθιοι θεατές; Ως πότε θα
συμμετέχουμε και θα γινόμαστε medusa//ithague.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου