“Ταραχιέμαι σου λέω και δεν περνώ από κει πια, κάνω τον κύκλο του βουνού,από τον άλλο δρόμο, 25 χιλιόμετρα για να πάω στο χωριό”...
Ένας εξαίρετος άνθρωπος ο Γιώργης ο “Καλύβας”, γλυκός σαν τη φύση που τον περιβάλλει,
ασπούδαχτος μα μορφωμένος βαθιά, άνθρωπος με όλη την ουσία και τέλος, αξιοπρεπής και αντιστασιακός μέχρι το τέλος του, μη εξαγοράσιμος.
Ένας εξαίρετος άνθρωπος ο Γιώργης ο “Καλύβας”, γλυκός σαν τη φύση που τον περιβάλλει,
ασπούδαχτος μα μορφωμένος βαθιά, άνθρωπος με όλη την ουσία και τέλος, αξιοπρεπής και αντιστασιακός μέχρι το τέλος του, μη εξαγοράσιμος.
Έχει την καλύβα σ’ ένα κτήμα προγονικό, κατάκαρδα στις Σκουριές και
τον βρήκαμε εκεί μαζί με τη μητέρα του, που μεγάλωσε μες στο δάσος κι
από μικρό κορίτσι έπαιρνε τα γαϊδουράκια φορτωμένα γεννήματα και
τραβούσε μοναχή της για το χωριό, τη Μεγάλη Παναγιά, διασχίζοντας το δασωμένο βουνό, ατρόμητη.
Ατρόμητοι στέκουν και τώρα οι δυο τους, μάνα και γιος, κοιτάνε με περιφρόνηση τα εκατομμύρια που τους προσφέρθηκαν κατά καιρούς για εξαγορά του κτήματός τους από τα μεταλλουργεία της Ύβρης, τα οποία απειλούν όχι μόνο τη ζωή τους, όχι μόνο το έχει και το είναι τους αλλά ολόκληρο το πανέμορφο βουνό εκεί στις Σκουριές κι όλους τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, μαζί και τα μυριάδες είδη φυτών, πουλιών και ζώων που κατοικούν εντός του παρθένου δάσους.
Ατρόμητοι στέκουν και τώρα οι δυο τους, μάνα και γιος, κοιτάνε με περιφρόνηση τα εκατομμύρια που τους προσφέρθηκαν κατά καιρούς για εξαγορά του κτήματός τους από τα μεταλλουργεία της Ύβρης, τα οποία απειλούν όχι μόνο τη ζωή τους, όχι μόνο το έχει και το είναι τους αλλά ολόκληρο το πανέμορφο βουνό εκεί στις Σκουριές κι όλους τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, μαζί και τα μυριάδες είδη φυτών, πουλιών και ζώων που κατοικούν εντός του παρθένου δάσους.
Δουλεύει κάθε μέρα στο κτήμα ο Γιώργης και μαζεύει τα καρύδια του,
τα κάστανα, τα ακτινίδια, άμα δεν τα μαζέψω έρχονται τη νύχτα τα
αγριογούρουνα και δεν αφήνουν τίποτα, μου λέει, ό,τι προλάβει να πάρει
κι αυτός, ας φάνε κι εκείνα, ζωντανά είναι, αλλά να προλάβω κι εγώ κάτι
τις από τον κόπο μου, μονολογεί και το γέλιο του γάργαρο φωτίζει το
δάσος.
Ένας ήλιος κάτω από τις
ανήλιαγες κλαδούρες των Σκουριών είναι ο Γιώργης ο “Καλύβας” και τον
γνώρισα προχτές, όταν ο Τόλης και η Μαρία, οι αεικίνητοι και πεισμωμένοι
για την σωτηρία των Σκουριών ακτιβιστές, με οδήγησαν στην καλύβα του
ύστερα από μια αξέχαστη βόλτα στο βουνό, που κάποιοι αποκτηνωμένοι το
οραματίζονται σωρό μπάζων και λυμμάτων κυανίου.
======================
Ένα παλαιότερο κείμενό μου για τις Σκουριές.
Έτσι, διότι πολλά θα ακουστούν από τα καθεστωτικά μμε τώρα, μετά το περιστατικό της πυρπόλησης
Γιάννης Μακριδάκης
Μοιραστείτε το με τους Φίλους σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου