Πολλές αντιδράσεις μέσα στην γκέι κοινότητα (αυτή μας ενδιαφέρει εδώ, κι όχι πχ. η ακροδεξιά που έτσι κι αλλιώς θα αντιδρούσε) προκάλεσε η συνέντευξη/φωτογράφηση του Πρωθυπουργού στο γκέι περιοδικό Antivirus...
Το περιοδικό κατηγορήθηκε πως ξεπλένει έναν Πρωθυπουργό που χειροτέρευσε δραματικά τη ζωή των ΛΟΑΤΚΙ -όπως και των μη ΛΟΑΤΚΙ- φτωχοποιώντας τους πολύ περισσότερο απ' τους προηγούμενους. (Δε συμφωνώ, ένα ακτιβιστικό περιοδικό εννοείται πως θέλει, και πρέπει να θέλει, να εξασφαλίσει συνέντευξη με τον εκάστοτε ηγέτη μιας χώρας και να του θέσει σχετικά ερωτήματα.)
Ταυτόχρονα ο Πρωθυπουργός κατηγορήθηκε για ψευδή οικειοποίηση των γκέι αγώνων και υποκρισία καθώς συγκυβερνά με το ομοφοβικό, ακροδεξιό κόμμα του Πάνου Καμμένου, κατηγορία που δεν είναι και τόσο άστοχη. Αφήνοντας στην άκρη τα παραπάνω, θέλω να πω τρία επιπλέον πράγματα:
2) Pinkwashing
«Το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός έδωσε τη συγκεκριμένη συνέντευξη δεν είναι απλώς καλό, είναι φανταστικό. Το γεγονός επίσης ότι υπάρχουν πολλές δυνάμεις πια που στηρίζουν το Pride και τη διαφορετικότητα είναι επίσης καλό. Απλώς κάποιοι από μας δεν μπορούμε να βγάλουμε από το μυαλό μας πως όταν κάποτε είχαμε ανάγκη τη στήριξη της πολιτείας έπεφτε απόλυτη σιγή» έγραψε, εκτός των άλλων, στο Facebook του ο Μιχάλης Μιχαήλ και έχει δίκιο.
Πολλοί πάντως αναρωτιούνται αν εμπίπτει στο πλαίσιο του "pinkwashing" η στάση του Πρωθυπουργού - αν δηλαδή προσπαθεί με σημαία τα γκέι δικαιώματα να δείξει ένα προοδευτικό πρόσωπο επιχειρώντας να καλύψει όλες τις υπόλοιπες συντηρητικές πολιτικές που εφαρμόζει. (Για το ίδιο πράγμα κατηγορείται συχνά το Ισραήλ που είναι εξαιρετικά ανεκτικό στους ΛΟΑΤΚΙ και το διαφημίζει για να προωθήσει την ανεκτικότητά του.)
Προσωπικά ενώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να μας ξεγελούν όσοι ενδεχομένως κάνουν pinkwashing και ότι προφανώς δεν χρειάζεται να τους θεωρούμε Σωτήρες, θεωρώ πως έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι ενώ παλιότερα ακόμα και αυτοχαρακτηριζόμενες αριστερές κυβερνήσεις δεν ήθελαν καν να αγγίξουν τους ΛΟΑΤΚΙ, τώρα στην καλύτερη περίπτωση ο Πρωθυπουργός τους στηρίζει με όλη του την καρδιά, και στη χειρότερη τους γλείφει για να φανεί καλός. Ακόμα και το δεύτερο, συγκρίνοντάς το με το παρελθόν είναι ανέλπιστο και καλοδεχούμενο.
«Έπρεπε να φτάσουμε να γίνουμε "ανάγκη" στα image κάποιων για να ζούμε κάπως πιο ελεύθερα» καταλήγει ο Μιχαήλ στο ίδιο στάτους. «Να 'ναι καλά η Ευρωπαϊκή Ένωση λοιπόν, και τα νέα δυτικά trends που δημιουργούν αυτές τις "προτεραιότητες" στα κράτη και τις επιχειρήσεις γιατί υπάρχει πολύ κόσμος που πιέζεται ακόμα».
3) Συμβολισμός
Και μόνο ο συμβολισμός, τις ημέρες που γίνεται το Pride είναι σημαντικότατος. Τώρα μπορεί να γίνεται είδηση και να σχολιάζεται ποικιλοτρόπως η φωτογράφηση/συνέντευξη ενός Πρωθυπουργού σε γκέι έντυπο, όμως είναι σίγουρο ότι σε πχ. 20 χρόνια θα είναι κάτι απλό, και πιθανώς βαρετό.
Κάποιος πρέπει να ανοίξει την πόρτα πρώτος, και δεν ήταν κανένας απ' τους προηγούμενους Πρωθυπουργούς αυτός που έκανε το πρώτο βήμα. Ήταν ο συγκεκριμένος. Και για όποιο λόγο κι αν το έκανε (ασχέτως από τακτικισμούς θεωρώ ότι το πίστευε και το πιστεύει, λόγω ιδεολογίας, απόλυτα), έπραξε πολύ καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου